ชื่ออื่น ๆ

ตันหยงบาฮุ, พร้าวเล, พิกุลพรุ (ใต้); ยงโย่ (นครราชสีมา)

ต่อไส้ชนิดนี้เป็นไม้ต้น สูงได้ถึง ๒๐ ม. แตกกิ่งต่ำ เรือนยอดค่อนข้างทึบ กิ่งแก่เกลี้ยง

 ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปรีหรือรูปรีแกมรูปขอบขนาน กว้าง ๓.๕-๖.๕ ซม. ยาว ๘-๑๕ ซม. ปลายแหลมหรือเรียวแหลม เป็นติ่งแหลม โคนมนหรือรูปลิ่ม ขอบจักฟันเลื่อยและจักห่างใกล้ปลายใบ เส้นแขนงใบข้างละ ๔-๗ เส้น ปลายเส้นโค้งจดกับเส้นถัดขึ้นไปใกล้ขอบใบ เห็นชัดทั้ง ๒ ด้าน แผ่นใบด้านล่างมักมีตุ่มใบตามซอกเส้นแขนงใบ ก้านใบยาว ๑.๕-๕ ซม. เกลี้ยง

 ช่อดอกแบบช่อกระจะ ออกตามซอกใบใกล้ปลายกิ่ง ยาว ๕-๒๐ ซม. ห้อยลง ก้านดอกยาว ๑-๒ ซม. มีขน กลีบเลี้ยง ๔ กลีบ รูปใบหอก กว้างประมาณ ๒ มม. ยาว ๐.๖-๑ ซม. ด้านนอกมีขน ด้านในเกลี้ยง กลีบดอก ๕ กลีบ สีขาวถึงสีเขียวอ่อน รูปขอบขนาน กว้างและยาวใกล้เคียงกับกลีบเลี้ยง มีขนทั้ง ๒ ด้าน ปลายกลีบจักเป็นชายครุย ยาว ๑-๒ มม. โคนกลีบด้านในมีกลุ่มขนยาว ๑ กระจุก ยาว ๔-๙ มม. ขอบกลีบเรียบ เกสรเพศผู้ ๓๕-๔๐ เกสร ยาวประมาณ ๕ มม. ติดเป็นกระจุกรอบรังไข่ ก้านชูอับเรณูมีขน อับเรณูรูปขอบขนาน ติดที่โคน ปลายเป็นติ่งแหลม จานฐานดอกค่อนข้างแบน ขอบหยัก ๑๐ หยัก เห็นชัด รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ ทรงรูปไข่ มีขน มี ๒ ช่อง แต่ละช่องมีออวุล ๑-๒ เม็ด ก้านยอดเกสรเพศเมียค่อนข้างเกลี้ยง ยอดเกสรเพศเมียเล็กแหลม

 ผลแบบผลผนังชั้นในแข็ง รูปทรงรี กว้าง ๐.๗-๑ ซม. ยาว ๑.๕-๒ ซม. ปลายและโคนมน เปลือกบาง เกลี้ยง ผลแก่สีเขียวคล้ำถึงสีค่อนข้างดำ ก้านผลยาว ๒-๒.๕ ซม. มีขน มีเมล็ด ๑ เมล็ด

 ต่อไส้ชนิดนี้มีเขตการกระจายพันธุ์ในประเทศไทยเกือบทั่วทุกภาค พบตามป่าดิบ ที่สูงจากระดับทะเลปานกลาง ๕๐-๓๐๐ ม. ออกดอกและเป็นผลเดือนมกราคมถึงมิถุนายน ในต่างประเทศพบที่เมียนมา ภูมิภาคอินโดจีน คาบสมุทรมาเลเซีย เกาะสุมาตราและเกาะบอร์เนียว.